Ondertussen ben ik 6 maanden zwanger. De tijd lijkt nu nog sneller voorbij te vliegen dan dat hij al deed. In het begin van de zwangerschap had ik de typische kwaaltjes: misselijk, veel plassen en moe.

Het misselijk zijn was na een 6 tal weken over. De vermoeidheid heeft plaats gemaakt voor, nog meer vermoeidheid. Ook mijn rug lijkt soms te zijn verpulverd onder een vrachtwagen. Dit kleine wezentje in mijn buik vraagt ontzettend veel energie, maar ik hou nu al ontzettend veel van hem. Het feit dat ik dit avontuur kan delen met Bram als de vader van mijn ongeboren zoon, vind ik fantastisch. Dit voelt zo goed aan.

Waar ik eerst dacht nog veel tijd te hebben voor van alles en nog wat, begint de tijd nu toch wel te korten en het ’to do’ lijstje lijkt langer en langer te worden. Geboortekaartje regelen, doopsuiker kiezen en maken, geboortelijst opstellen, kleren kopen en klaarleggen, erkenning aanvragen bij het stadhuis. Er komt heel veel kijken bij de geboorte van een kind. Meer dan dat je op voorhand had kunnen weten. De erkenning deden we gisteren. Belangrijk moment vond ik zelf. En morgen wordt ook een superleuke dag, we gaan namelijk het ontwerp van de geboortekaart gaan bespreken. Hier kijk ik erg naar uit. Keep you posted!