Al vanaf het moment dat ik zwanger was, wist ik dat ik borstvoeding zou geven. 6 maanden, dat was de periode die ik voor ogen had.
Ik was heel erg blij dat de vroedvrouwen me vol lof zeiden dat ik een goede melkproductie had net toen Noah ter wereld was gekomen. Ik voelde me op en top mama. Ik ging dit klusje wel eens klaren. Maar al snel viel ik van mijn roze wolk. Auuw, borstvoeding geven deed pijn. Andere mama’s hadden me hiervoor wel gewaarschuwd, maar dit had ik niet verwacht. Daar kwam ook nog eens bij dat onze zoon een hongerig beertje was.
Elke 2uren begon hij te wenen en te zoeken naar mijn borst. Hij had heel veel honger en wou telkens aangelegd worden. Andere manieren om hem te troosten boden geen soelaas. Ik had dit over voor Noah, maar ik ging er elke dag een beetje meer door onder door. Na een 4 tal weken kon ik niet meer. Ik had het gevoel dat ik dag en nacht niets anders deed dan Noah voeden. Ik had het borstvoeding geven zwaar onderschat. Daar kwam ook nog eens bij kijken dat ik tepelkloven had en dat Noah vaak 4 à 5 keer per voeding aanhapte. Dit deed telkens veel pijn. Tepelhoedjes, tepelzalf, compressen, … . Ik had al vanalles geprobeerd, niets hielp genoeg.
Bram zag dat ik er onder door ging, zowel fysiek als emotioneel. Het wenen stond me nader dan het lachen. Hij riep een halt toe. Hij was onderweg van zijn werk en hoorde aan telefoon dat de tranen in mijn ogen stonden. Ik was op. Noah had een hele dag geweend en melk gedronken. Hij stopte aan de apotheek voor Nutrilon. Die avond starten we met een combinatie van borstvoeding en flesjesvoeding. Wat een opluchting. Ik kon even op adem komen.
Maar ook hier merkten we al snel dat Noah veel dronk en niet snel verzadigd was. We hielden zijn voedingen bij en zaten aan 12 voedingen per dag. Véél te veel. Zoveel was wel duidelijk. Uiteindelijk kregen we de tip van een vriendin om over te stappen op Nan complete food. Dit in combinatie met Nutriton Johannesbroodpitmeel zorgt ervoor dat Noah nu om de 3 à 4 uren eet. 7 maal per dag. Wat een verademing. Noah geeft nu ook veel minder over. We zijn nog niet waar we willen zijn en elke dag is een zoektocht, maar we gaan de goede kant op.