black leather girl

Het moest er toch eens van komen he…

Vorige week donderdag waren Bram, de kinderen en ik in Gent. We liepen wat te kuieren door de Veldstraat. We passeerden de H&M en Tila vroeg: “gaan we hier eens binnen?” Muizeke Tila begint het te kennen, de winkels waar ze mooie kleren hebben voor haar. Gelukkig heeft ze de Zara nog niet ontdekt :).

Kiekske nummer 2 vroeg al even naar een salopette, dus het leek ons een goed idee om eens te gaan kijken. Zo gezegd, zo gedaan. Maar tussen die rekken met broeken vond Tila nog veel andere spulletjes die ze mooi vond. En ja hoor, ook een zwart leren jasje, net zoals ik die dag aan had. Even poseren voor de foto! Wat een stoer mevrouwtje. Zalig hoe ze dat gevoel voor mode ook heeft. Het jasje bleef in de rekken hangen, maar we gingen wel naar huis met 3 kleedjes en een salopette.

Het wordt tijd dat ze dan eens aan een vakantiejob begint 😉

twinning is winning 😉

Zonnebloemgeel…

Enkele weekends geleden gingen Bram en ik richting Gent. In het ICC werd er een grote antiek en brocante markt georganiseerd. Eenmaal aangekomen was de opkomst groot. Mensen waren allemaal op zoek naar pareltjes. Naast de echte antiekverzamelaars/verkopers bevonden zich ook, euhm, anderen zullen we ze noemen. Mensen met verstorven kinderpantoffels, dvd’s die ‘maar’ 322 krassen hebben, chinese kimono’s. één man trok onze aandacht.

Letterlijk, de geur kwam je neus al binnen van enkele meters ver. Een ‘droge worstenkraam’, dit tart toch elke verbeelding. Sta daar maar eens een ganse dag naast.

Net als ik dacht dat deze voormiddag vruchteloos zou zijn voor ons, vond ik prachtige gele oorbellen. Zonnebloemgele oorbellen. Echte retro pareltjes…

Ja lap, ik ben ze al kwijt…

Takenbord maken

Woensdagnamiddag, tijd om iets leuk te doen en dit kan zeker ook thuis. De kiekskes gaan elke woensdag van 15u20 tem 17u naar de tekenschool. De tijd daarvoor proberen we altijd iets leuk te doen; met lego iets bouwen, schilderen, tekenen. Finn moest vandaag een mindmap uitbouwen voor school. Aangezien dit Bram zijn branche is, ging hij samen met hem aan de slag.

Tila en ik besloten samen een takenbord te maken voor thuis. De kiekskes moeten niet veel doen in huis, want het blijven kinderen, maar we willen ze wel leren dat ze af en toe moeten helpen in het huishouden. Tot nu toe vroegen we hun gewoon om eens de vaatwas te legen of de poezen te voederen. Vaak werd dit onthaald met veel gemopper. Niet leuk dus. Met dit takenbord hopen we dat het voor hun duidelijk is wat ze moeten doen en wanneer ze klaar zijn met hun ’taakjes’. Structuur biedt hopelijk minder gemor en boze gezichten. Duimen maar…

Takenbord Finn.

70 ste paar, dat moet gevierd worden ;)

Iets meer dan een maand geleden was ik boven met Tila. Bram en ik gingen op date en ik wist niet welke schoenen ik aan moest. Ik schakelde mijn vriend zijn hulp in. Tila wou mee helpen kiezen (stiekem hoop ik dat er ook een fashionista in haar schuilt) .

éénmaal boven herinnerde Tila mij er aan dat ik toch wel héél véél schoenen had. Ze besloot ze te tellen. ‘Hoeft niet hoor’ dacht ik. Tila is een wiskundige krak, dus ik wist dat de uitkomst, hoe confronterend ook, juist zou zijn. 69, ja je leest het goed, 69 paar schoenen in mijn bezit. Jeetje, nooit gedacht dat het er zo veel waren. ‘Dat is wel geen mooi getal hè Elke’ zei die plusdochter toen. ’70 is beter, of beter nog 100.’Ze heeft het begrepen. Zo gezegd, zo gedaan. Enkele weken later was ik bij mijn mama ( Ik was bijna jarig) en wat had ze gekocht? Je raadt het nooit. Nou ja, paartje 70 en ze zijn prachtig 🙂

prachtig, toch?!

Eerst blogbericht= bibberende knieën.

Mijn eerste blogberichtje, spannend zeg. Ik had al enkele weken het idee om een blog op te starten, maar hoe begin je aan zoiets? Waarover ik wou schrijven was zo klaar als een klontje. Mijn leven veranderde ongeveer een 8 maand geleden, toen leerde ik mijn nieuwe vriend kennen. Wat een fantastische man. Ongeveer een maand later leerde ik zijn kinderen kennen. Allebei schatjes van patatjes. Ik heb ondertussen al heel veel meegemaakt met hun. Dus dit moest de leidraad van mijn blog worden…